"Z ciemności do światła - Sługa Boża Rossella Petrellese"

 Marek Paweł Tomaszewski: 

"Z ciemności do światła - Sługa Boża Rossella Petrellese";

 artykuł z miesięcznika 

"APOSTOLSTWO CHORYCH. List do osób chorych i niepełnosprawnych";

 nr 8 (sierpień) 2012.

"Dzieje życia i męczeństwa Świętej Agaty jako 'niewyczerpalne źródło pouczeń'"

Marek Paweł Tomaszewski

"Dzieje życia i męczeństwa Świętej Agaty jako 'niewyczerpalne źródło pouczeń'"

artykuł z czasopisma "KATECHETA. Miesięcznik poświęcony katechezie i wychowaniu religijnemu" nr 2 (luty) 2013, s. 71-75.

fragmenty:

„5 lutego, w Katanii na Sycylii, rocznica zgonu świętej Agaty, Panny i Męczenniczki. Za panowania Decjusza z rozkazu sędziego Kwinkcjana bito ją po twarzy, wtrącono do więzienia, rozciągano na katowni, wykręcano jej członki, obcięto piersi i tarzano ją po skorupach i żarzących się węglach. Skończyła swe życie w więzieniu wśród modlitwy (III w.)” [– „Martyrologium Rzymskie”].

1. AGATA – DAR BOGA DLA PRZYSZŁYCH POKOLEŃ

W „Godzinie czytań”  Liturgii godzin Kościoła Rzymsko – Katolickiego na dzień 5 lutego znajduje się tekst  prastarego Kazania o świętej Agacie, wygłoszonego i spisanego w IX wieku przez Biskupa Metodego z Sycylii. Tekst ten, choć dawny, niesie także ludzkości dwudziestego pierwszego wieku ważne przesłanie, które jest niejako streszczeniem spuścizny świętej Agaty – wielkiej świętej Kościoła pierwszych wieków. 

(...)

2. IMPERIUM RZYMSKIE W CZASACH AGATY

Swoje szesnastoletnie życie Agata spędziła w połowie III wieku (235 – 251) na Sycylii, w mieście Katania. W tych czasach, coraz wyraźniej widać było, że czasy świetności i potęgi Imperium Rzymskiego zbliżają się ku kresowi. Powiększało się zagrożenie zewnętrzne – wrogowie napadali i niszczyli miasta rzymskie, jak i zagrożenie wewnętrzne – załamała się spoistość państwa. Kolejni cesarze, panujący zazwyczaj po kilka lat, do władzy dochodzili poprzez mordowanie poprzedników i rywali. Zwiększali podatki na wojsko, co rozdrażniało coraz bardziej obywateli,  gdyż i tak nie było gwarantem bezpieczeństwa osobistego i społecznego.  

(...)

3. ŻYCIE ŚW. AGATY

3.1. POŚWIĘCONA PANU BOGU

Źródła podają, że Agata urodziła się około 235 r. w mieście Catana – Katania, będącym wówczas ważnym portem sycylijskim. Rodzice – ojciec Rao i matka Apolla – byli arystokratycznymi patrycjuszami, posiadaczami domów i okolicznych ziem, a jednocześnie wyznawcami Chrystusa.

(...)

3.2. ZAPARCIE SIĘ TEGO ŚWIATA

(...)

3.3. RESOCJALIZACJA W DOMU ROZPUSTY

(...)

3.4. PRZEBIEG PROCESU PROKONSULARNEGO

(...)

3.5. MĘCZEŃSTWO

Pierwsze przesłuchanie procesowe, przytoczone powyżej, zakończyło się porażką sędziego. Podczas kolejnych, w następnych dniach, Agatę poddawano torturom, coraz bardziej okrutnym i wymyślnym. Między innymi, zawisła na palu, została wychłostana prętami żelaznymi. Kończyny powykręcano, skórę zdzierano metalowymi plastrami, następnie parzono całe obolałe ciało na rozżarzonej płycie i przypalano pochodnią.

(...)

"Sługa Boży z Nazaretu": Szymon Srugi

Marek Paweł Tomaszewski: "SŁUGA BOŻY Z NAZARETU" historia życia Sł. B. Szymona Srugi.  Artykuł z miesięcznika "Echo z Afryki i innych kontynentów", nr 2 (luty) 2013, s. 39-42.

Oczyszczenie Najświętszej Maryi Panny (2 lutego)

Oczyszczenie Najświętszej Maryi Panny

(2 lutego)

Tekst rozważania z „Posłańca Serca Jezusowego” nr 2 (luty) 1936, s. 45-47

Oczyszczenie Najświętszej Maryi Panny

Upłynęło już 40 dni od narodzenia P. Jezusa w stajence Betlejemskiej. Matki izraelskie dopiero wtedy mogły przybyć znowu do świątyni w Jerozolimie, by się tam oczyścić. Pierworodnych zaś synów swoich miały ofiarować Bogu, a następnie wykupić je za cenę 5 srebrnych syklów. Tak nakazywało prawo mojżeszowe.

W oznaczonym dniu wybrała się więc cała św. Rodzina, by dokonać przepisanych obrzędów oczyszczenia i ofiarowania.

Obrzęd oczyszczenia… miała mu się poddać Najczystsza, Dziewica niepokalana… lilia między cierniami! – Obrzęd ofiarowania i wykupienia… miał mu być poddany jej Syn, Bóg-Człowiek!…

Ani Dziecię Jezus, ani jego Przeczysta Matka nie były związane tym przepisem. Albowiem Maria, istota bez zmazy, pozostała dziewicą w swym macierzyństwie, a Dziecię Jezus było Panem, wyższym ponad wszelkie prawo… A jednak wszyscy troje, św. Józef, Maria i Dziecię, udają się do świątyni, by nam dać przedziwną lekcję pokory i doskonałego posłuszeństwa.… Idą, zbliżają się do świątyni jerozolimskiej, cisi, ubodzy… Maria poddaje się obrzędowi oczyszczenia… Nikt nie wie, że to najświętsze Istoty na ziemi.

Spodobało się jednak Ojcu niebieskiemu odkryć w tym dniu incognito swojego Syna umiłowanego prorokini Annie i starcowi Symeonowi. A był to człowiek sprawiedliwy i bogobojny, który otrzymał zapowiedź od Ducha św., że nie miał oglądać śmierci, dopóki by wpierw nie ujrzał Chrystusa…

Pod natchnieniem Ducha Św. rozpoznaje w Dzieciątku na rękach Marii obiecanego Mesjasza, bierze je w swe objęcia i śpiewa hymn: „Teraz puszczasz, Panie, sługę twego w pokoj… gdyż oczy moje oglądały zbawienie twoje… Światłość na objawienie pogan i na chwałę ludu twego…”.

ŚWIĘCENIE GROMNIC

Z dzisiejszej uroczystości, - zawierającej w sobie dwie tajemnice: 1) ofiarowanie P. Jezusa, Światłości świata, i 2) oczyszczenie Najśw. Panny, - powstały w Kościele dwa piękne zwyczaje. Kościół również bierze uroczyście co roku Chrystusa i pozdrawia w nim Światłość świata, które ma rozpraszać ciemności błędów i grzechów. Wyraża to pięknie przez ceremonię symboliczną błogosławienia gromnic, która zawiera w sobie trzy części:

1. Święcenie świec. Świeca paląca jest symbolem (oznacza) Chrystusa, będącego światłością ludzi. To symboliczne przeznaczenie otrzymuje świeca przez uroczyste błogosławieństwo, którego Kościół w tym dniu udziela. Należy te świece zapalać przy łożu umierających, by swym promieniem przypominały im jasną nieśmiertelność, którą nam Chrystus wysłużył, a równocześnie były dla nich znakiem opieki Matki Najśw.  – można je również zapalać w czasie burzy, kiedy gromy biją, - stąd nazwa gromnice. A czyńmy to z pokorną ufnością, że Zbawiciel, najwyższa Światłość, w którego mocy są błyskawice i wszystkie siły przyrody, ustrzeże nas od szkody wszelakiej.

2. Rozdawanie świec. W kościołach, w których zachowuje się pełny ceremoniał, wierni otrzymują z rąk kapłana pobłogosławione świece. Zawiera się w tym głębsze znaczenie, mianowicie to, że każdy z nas otrzymuje za pośrednictwem Kościoła, jakby z jego rąk, Jezusa Chrystusa, który oświeca każdego człowieka przychodzącego na ten świat, - że przy płomieniu jego nauki i przykazań ma zdążać do ojczyzny niebieskiej.

3. Procesja z zapalonymi świecami. W czasie procesji nie stoimy, ale idziemy we wskazanym kierunku. Podobnież, otrzymawszy światło Chrystusowe mamy kierować swoje kroki pośród ciemności życia i świata ku Ojczyźnie niebieskiej. My wyznawcy Chrystusowi odbywamy przez życie jakby ustawiczną procesję której kresem Bóg w Trójcy św. jedyny.

WYWÓD

Drugi piękny zwyczaj w Kościele katolickim związany z świętem Oczyszczenia N. M. Panny, to tzw. wywód.

Polega on na tem, że matki katoliczki po przebytej słabości, przychodzą do kościoła same, albo jeszcze lepiej – z dziecięciem już ochrzczonym. A przychodzą w potrójnym celu: 1) żeby podziękować Panu Bogu za szczęśliwe rozwiązanie i ofiarować Mu swoje dziecię na jego służbę; - 2) żeby naśladować Matkę Najśw., która z posłuszeństwa prawu mojżeszowemu poddała się oczyszczeniu, zanim przestąpiła progi świątyni jerozolimskiej; - 3) żeby otrzymać błogosławieństwo kościelne dla siebie i dla dziecięcia, by je dobrze wychować.

Matka, przychodząca na wywód, klęka u drzwi kościoła z zapaloną świecą w ręku, a kapłan kropi ją wodą święconą. Następnie odmawia psalm 23, w którym prosi o pozwolenie wejścia do domu Bożego, gdzie Wszechmocny zasiada na tronie i udziela wolnym od winy błogosławieństwa. Potem kapłan podaje matce koniec stuły i wprowadza ją do kościoła, mówiąc: „Wejdź do świątyni Bożej i pokłoń się Synowi Najśw. Marii Panny, który ci udzielił potomstwa”. Następnie ukląkłszy przed ołtarzem, błaga Boga o pomoc i opiekę dla niewiasty i odmawia modlitwę, w której za przyczyną Najśw. Marii Panny prosi o zbawienie wieczne dla matki i jej dziecięcia. Wreszcie kropi po raz drugi niewiastę i mówi: „Pokój i błogosławieństwo Boga wszechmogącego, Ojca i Syna i Ducha Świętego niech zstąpi na cię i na zawsze pozostanie”.

Wywód zatem jest to religijna ceremonia, która matce, proszącej o nią, wyjednywa łaskę oczyszczającą i umacniającą. Nie jest ona ściśle nakazaną, ale należy do tych pięknych zwyczajów Kościoła katolickiego, których bez poważnej przyczyny nie należy zaniedbywać.